güncel hayatımızda, hem kendi içimizde hem de sosyal ortamlarımızda sorgulamaktan bıkmadığımız ve sohbetin üzerine keyif amaçlı birer tane yaktığımız nikotini, zifir'i ve bolca karbon monoksit'i içinde barındıran, genelde paketler halinde satılan insan afyonudur.
Her gün en az bir bardak kahve ile 4 adet içiriyor kendinden. Her dalında 10 miligram zifir, 0,8 miligram nikotin, 10 miligram karbon monoksit gidiyor ciğerlerime. Fena bağımlılık yaptı meret. Yıllarca arkadaşlarım uzattı, reddettim. Ortamlarında bulunmak istemedim. Lise yıllarında iki arkadaşım paralarını ekleyip bir paket sigara alacakları zaman bir kaç kuruş eksik kalırdı, nasıl oluyorsa ihtiyaçları olan miktar tam anlamıyla cebimde olurdu her seferinde, isterledi ve her seferinde vermezdim. Çok kizarlardi, onlar kızdıkça beni bir mutluluk kaplardı. Şimdi o arkadaşlarım ile karşılıklı içtiğimiz de esprisini yaparlar bana.
Bir de bunun pasif içiciliği vardır. Hayatı boyunca bir sigara içmemiş insan, annem. Babam benim çocukluk dönemlerimde, sevgili ..... amcalarım yüzünden sinir hastalığı geçirmiş. O dönemlerde günde 3 paket sigara içerdi babam. Tek göz odalı evimiz duman altı olurdu. Yıllar sonra abilerim de annemin yanında sigara içtikçe kadının cigerleri bitmiş olacak ki en son Süreyya paşa göğüs hastalıkları hastanesinde, yattığı yatağın ayak ucunda ki teşhis kağıdında "sigara" yazıyordu. Görünce dumur oldum. Teşhis kağıdını alıp anneme gösterdiğimde yukarıda yazdıklarımı anlattı.
Tüm yılların acılarını ve anlattığı bu durumu pasif içicilige bağladim o gün. Şimdi onca satırları ve birbirini kovalayan kelimeleri yazarken, içimi plastik gibi erittiğini hissettiğim sigaranın pakette ki son dalını söndürüyorum. Annemin acılarını hissetmeye daha çok paket var.
