Geçen gün bir arkadaşla konuştum. Eski bir arkadaş, denk geldik öyle. Biraz psikolog tarzı biridir, anlat dedi sıkıntılarını. ilk önceleri biraz biraz anlattıysam da sonra yaşadığım her şeyi anlattım. 30 yaşına geldim sayılır neden bu kadar yalnız ve hiçbir şeyim yokmuş gibi hissediyorum dedim. Annesiz büyümüşsün dedi, ondandır. Ondan çabuk pes ediyorsun, ondan hala yarım gibi hissediyorsun. Çocukluktan gelen bir şey. O güne kadar hiç farkına varmamıştım. Anne? Bak sen yoksun diyeymiş hepsi. Gelsen olmaz mı? Bence gelmelisin. Oğlunun onca yıldan nasıl biri olduğunu da mı merak etmiyorsun, anlamıyorum ki.
