4 yıl içinde her gün kavga etmekten, hocadan dayak yemekten, okulu yeşile boyayan müdüründen ve kendini beğenmiş, acayip süper egolu yetiştirilmiş öğrencilerinden bıkıp kaçtığım okul.
ilginç olan, 9 yıl sonra yeniden karşılaştığımızda ettiğimiz kavgaların, kendimizi bilmişliklerin ve birbirimize ettiğimiz küfürlerin birer çocukluk hastalığı olduğunu hatırlayıp birbirimize "ah lan yine yapsak" diye gülmemiz.
