sigara içenler bunu kişisel bir tercih olarak görürler. içiciye göre başka bir kötü alışkanlığı yoktur. işte efendim alkol kullanmıyordur, kumar oynamıyordur, uyuşturucu kullanmıyordur ama işte bir sigarası vardır onu da çok görmeyindir vs. diye savunmaya geçerler.
tamam daha gençsin yalnızsın şimdi içiyorsun. ya evlendiğinde ne olacak? çocukların olduğunda bir ailen olduğunda ne olcak? yine içmeye devam edeceksin. ailene bakıyorsun, çocuklarına sahip çıkıyorsun, eve ekmek getiriyorsun, yaşamın iyi, her şey mükemmel, bütün işlerin istediğin gibi, karını seviyorsun, kocanı seviyorsun ama o da ne? hastalanmaya başladın korkunç bir baş ağrısı ya da derin öksürükler içindesin. basit bir grip olduğunu düşünüyorsun ama geçmiyor haftalar sürüyor ve doktora gidiyorsun öğreniyorsun kiiii 'kansersin'. evet kansersin. başka kötü alışkanlığım yok diye savunduğun sigara yüzünden çocuklarından, yuvandan ayrılmak zorundasın. ölüyorsun... arkanda ise hayatında her şeyden çok sevdiğin çocuklarını, ömür boyu içlerinde acı bırakarak yok oluyorsun.
peki bu haksızlık değil mi? evet, belkide hayattaki en büyük bencillik...
