Babasını kaybedenleri bir kenera bırakalım, onlar için diğerlerinin sevinç günü cehennem alevi gibi yakıyor gün boyunca.
Ya bu tiplere, kızları ayırıyorum (en azından bir kısmını), ne demeli babamı çok seviyorum temalı çalışmalarını gözümüzün önüne sokmalarının amacını cidden anlayamıyorum. Sen olmasan olmazdık temalı yazılar, biz çok mutluyuz, biz çok güzel bir aileyiz. Babam her şeyim onsuz yapamam, ailemin direği gibi yersiz paylaşımlar. Bırak mutluluğun kendine kalsın, eğlenin ailecek daha güzel günler görün. Neden böyle bir etiket amacıyla paylaşıyorsunuz gerçekten anlayamıyorum veya babamla olan sorunlarımdan mı kaldıramıyorum bilmiyorum. Belki de mutluluğunuzu kıskanıyorum. Benim babam dünyanın en iyi babası değildi tamam kabul edelim. Ama bir baba çocuğuyla parka gitmez mi?
Veya bir baba ailesiyle mangal yakmaz mı villasında, veya villa yoksa yeşil bir alana da gitmez mi?
En azından çocuğuna güzel şeyler söyleyebilir, en azından çocuğuyla eğitim veya para muhabbeti dışında da bir şeyler konuşabilir. Okul ücretini ödemekle, en güzel kıyafetleri almakla, çocuğun cebine para koymakla iyi baba olunmuyor be...
Ben baba sevgisini hissetmeden büyüdün, parkta kumda oynarken beş altı yaşlarında arkadaşlarımın babaları onları kaydıraktan kayınca tutar sarılırlar. Gülüşürlerdi, ben ise kumda bir şeyler çizer, onlara üzülerek bakardım.
Şimdi eşek kadar herif oldum, hala bir paylaşımımız yok. Sadece iş ve okul konuşuyoruz. Şans eseri arkadaşlarından biri arkadaşımın dedesi çıktı da hayatım da ilk defa bir arkadaşımla konuştu.
Size bir şey itiraf edeyim, babamın umrunda değil bu günler, ama yine de kutlamadım. Sevgilime güzel bi mesaj attım onun babasınınkini kutladım.
Hayat ne acı ya, sevgilinizin babası tam hayal ettiğiniz gibi bir babayken benimkinin bu şekilde olması.
