Rahat kutlayamadığım ama şükrettiğim gündür.
Bir kaç arkadaşımın babası vefat etti; doğal olarak onlar için de kalbim acıyor, suçlu hissediyorum kendimi. Özel günü geçtim normal zamanda bile "baba" kelimesini kullanmamaya özen gösteriyorum; kalplerine hüzun düşürmeyeyim diye. Konusu açıldığında bile onlardan önce ben başlarım ağlamaya, onların bir tarafı hep eksiktir ne kadar guçlü görünmeye çalışsalar da; canı gitmiş daha ne olsun.
Kutluyor muyum? Evet kutluyorum ve şükrediyorum kahramanım benimle diye, başımızdan eksik etmesin diye dua ediyorum.
Gidenler için de duam eksik değil, arkada kalanlara da...
Babalar gününüz kutlu olsun sözlük babaları/adayları. Aileniz için iyiki varsınız.
