Sulu boya fırçasının ucunu tükürüğüyle ıslatıp rengarenk boyalara sırayla süren bir çocuğum şimdilerde, yaptığım resim çirkin..
Bir şeyler söylüyor içim, 'sus' diyorum kendi kendime. kendi kendine konuşan birini susturmak çok zor oluyor içimde, kendisiyle savaşını kazanamayan insan çirkin..
Yağmur yağıyor, camlarımı açıyorum.
Hatrıma geliyor balkonumdan sallandırdığım beyaz çarşaflarım. Hayalleri salıncağanda sallanan çocuktan öte olmadığım tüm vakitlerde, içine sığındığım et parçası çirkin..
Kıran kırana mücadeleye yeltenecek yüreğim tam ortasından kırılıyor bu defa, vazgeçmek çirkin...
