ben bu yalnızlık konusunda müebbet yedim galiba. gönül işleri değil, kime sarılsam bi şekilde uzaklaştırıyor hayat. arkadaşlarım, kardeşim.. belki de bende bir başka ben keşfedebilmem için böyle olması gerekiyordur. ama biliyorum ben bi beş sene sonra da evimde otururken bir akşam kursa falan mı gitsem diye düşünüyor olurum.
anlaşamıyorum insanlarla. hiç çaktırmıyorum ama. ve evet sorun bende.
