bi dakika düşününce ayy ne güzel mıncırırdım şimdi bi bebiş olsaydı dedirtir.
sonra bi dakika daha düşününce ya ama bezi falan değişecek onun. ağlar da. ama olsun ya evlat sonuçta dedirtir.
sonra bi kaç dakika daha düşününce oyuncak değil bu, her an bakacaksın. her an! hadi yeter bu kadar sevmek diyemeyeceksin. komşu çocuğu sevmeye benzemeyecek. konuşamayacak derdi olunca hep ağlayacak. uyuyamayacaksın. zaten için rahat etmeyecek. hasta olacak illa ki. sonra az büyüyünce hep bi gözün üzerinde olacak aman camdan sarmasın, prize parmağını sokmasın diye. sonra sen işe gideceksin aklın bakıcıda kalacak. ya vurursa ağlayınca benim çocuğuma diye. ben sevmeye zor buluyorum o bağırırsa diye.
sonra kızdıracak belki sen bağıracaksın. hadi sonra vicdan azabının dik alasını çek.
okula başlayacak, dersi dinledi mi, çalışıyor mu? ya manyağın biri okul çıkışında kaçırırsa çocuğumu? ya hap map verirlerse?
diye ye endişe hiç bitmeyecek. valla o annelik hormonu olmasa * insan nesli tükenebilirdi.
