Sona yaklaşır ömrüm her saniye her dakka bi kayıp var
Mutluluk peşindeyken kalp neden olmayacakları sayıklar
Acı mı olgunluk tecrübe mi ben hiçbirini istemiyorum artık
Çocuk olayım tecrübesiz fakat sevdiklerim gitmesin kalkıp
Sarardı yaprak bu mevsimin soğukluğundandır üşüyo hep kalp
Anlatamıyorum yetmiyo kelimem içe atıyorum o da saça düşürüyo ak
Büyütüyo sessizlik sırrımı tonlarca yükün altında kalmak gibi
Taşıyamıyorum yıkılıyorum ama durmuyo zaman devam ediyo hayat
Keşke sevdiklerim yanımdayken dursa zaman
Ölene dek öyle geçirsem vaktimi düşse ağlayan yüzlü maskemiz
Ama tam tersi ne zaman acı çeksem zaman o an geçmez oluyo
Tam tersi mutluyken zamanla yarışmak imkansız kahretsin
2x
Bırakır giderler hep
Kanatır bu heryerini
Yaşamak
Her gün ölmek gibi
Ama bazenler çoğalır bi yudum hatrım kalmamış mı kimsede
Diz kapaklarım yere değdiği an yardım eli yok mu kimseden
Yabancılaştım eskiden her sırrımı verdiğim değerli kardeşle
Dünya durmadıkca mecbur olanları izleyeceğim hayretle
Yazmaktan korkuyorum aklıma korktuklarımı getirir diye
Bi de yalnızlık ipi boynumda bekliyo sandalye düşer diye
Yine aynı yerdeyim daire çiziyorum yıllarca koştuğum halde
Kalmadı taakatim pes ediyorum artık hem de başladığım yerde
