Hazmedemiyorum. Telefonu elime alıp içimde ne varsa saydırmak istiyorum. Sonra bir şey beni tutuyor, boşver diyorum kendime. iletişim kurarsan daha kötü. Uzak ol. Uzak ol ki bitirebil. Ama işte bu icimdekiler var ya beni o kadar rahatsız ediyor ki. Bu kaybettiğin için yaşanılan üzüntü değil, bu hazmedemeyen benin yaşadığı hal. Her şeyi birilerine olduğu gibi anlatasım geliyor. içimi bosaltirsam biraz rahatlarım düşüncesiyle. Sonra bundan da vazgeçiyorum. insanlar kendilerine göre yorumluyor çünkü. Buna illet oluyorum. Senin ruh halin düşünülerek yapılmıyor o yorumlar, kendince atıyor ortaya bir şeyler. Hele o 'boşver ' kelimesi yok mu. Ne kolaydır. Birinin boşver demesini bekleriz öyle geçer gider. insanlar mı garip benim beklentim mi yüksek anlam verebilmis değilim. O yüzdendir ki arkadaşlar ben bu yazıyı öylesine yazdım.
