gece gece duygulanmama sebep olmuştur. anneannem hayatta iken sık sık onlarda kalmaya giderdim, kışın eve girer girmez sobanın yanına koşup anneanneme sarılırdım. zar zor yanan eski sobanın pencereye doğru olan köşesinde bana ait bi minder vardı, ne zaman gitsem orda olurdu. sobadan daha çok ısıtırdı o minder, başımı dizlerine koyduğum anneannem saçlarımı okşarken, o sobanın dibi cennet oluverirdi.
şimdi gittiğim zaman, bana ait köşede minderim yok soba yok, onun yerine kombi var. daha çok sıcaklık vermesine rağmen bana çok soğuk geliyor, içimi ısıtan o eski hava yok, en önemlisi de anneannem yok..
