evlenince duygularımızı kimseye tapulamıyoruz ya da kimsenin duygularının tapusunu da almıyoruz. evlendikten sonra genel olarak türk insanının kafasında "nasıl olsa benim" algısı oluştuğu için ilişkilere eskisi kadar özen gösterilmiyor. kadın bir sevgiliden önce ev hanımı oluyor bir kere, sevgililik vasfını unutuyor. erkek zaten kırk yılda bir söylediği güzel sözleri esirgemeye başlıyor "evlendik işte hala seni seviyorum mu demem lazım" algısı uyanıyor tahminimce.
bu durumda kadın ya da adam duygularını ve ruhunu doyurmaya ihtiyaç duymaya başlıyor. farklı insanlar devreye giriyor ve kaçınılmaz son: aldatma!
kesinlikle tasvip etmiyorum, aldatacağım bir adamla evli kalmam ya da sevgili olarak kalmam ben. ruhuma başka bir ruh sızdığı an bütün bağlarımı koparırım ki olması gereken de bu bence.
