Türkler olarak öğrenmekte neden bu kadar zorlandığımızı anlamadığım dil. Çünkü kendi adıma dil öğrenmekle ilgili en büyük kuramım şu anadilimiz ile öğrendiğimiz dilin fonetiğinin uyması. Duygular tonlama ile verilir çünkü ve kendimizi ne kadar olayın içinde hissedersek o dili o kadar öğreniriz. Olayın içinde hissetmek de gene tonlama ile alakalı. ingilizce ve türkçe bu konuda çok uyumlu ama türkçe ve fransızca arasında böyle bir uyum göremiyorum ben. Bunların haricinde bir de gerçekten kalıplar üzerine kurulu bir dil. Yukarıda bir arkadaşın da dediği gibi nereye çekersen oraya gelmiyor. Çok çeşitli zamanlar olması bile bunun ispatıdır. Eğitim sistemimiz bu konuda çok eksik olduğu için her şey kişisel çabada bitiyor.
