Evimizin dibinde bir okul var, bu sabah nasıl bir etkinlik yapılıyorsa güne Kibariye şarkılarıyla başladık. balkona çıktım baktım okuldan duman yükseliyor. sanırım okul müdürü haftasonu pikniği için arkadaş bulamamış ve öğrenciler ile etkinlik kararı almış. bir müddet Kibariye çaldı, ardından Müslüm Gürses çaldı.insan hayret ediyor çünkü bu çocukların en büyüğü on yaşında.az sonra silgisini kaybetmekten muzdarip bir öğrenci rakı açacak günün bu saatinde. zaten müdürün müzik sistemi başında demlendiği aşikar. çiçekçi kızlar ve bilmediğim bir ton şarkı daha çaldıktan sonra sweet dreams çalmaya başladı. şimdi sorarım o'na, ey müdür derdin ne? bu küçücük çocuklara ne aşılamaya çalışıyorsun? sonra bu çocuklar neden mal?! Çocuk dediğin barış Manço falan dinler, madeM o kadar mangal aşkın depresti acsana oradan domates, biber, patlıcan diyen barış abiyi. Buna hakkın yok müdür, bu çocukları, bu saatte, anlam kargaşasına sürüklemeye hakkın yok.en yakın zamanda ziyaretine geleceğim. belki sen bilmiyorsun ama her cumartesi sabahi yaptığın bu etkinlikler için sana hiç duymadığın küfürler sıralıyorum.
