kendi ailesine dönük en küçük bir imada ortalığı ayağa kaldıracak empati ve sevgi yoksunu faziletsizlerin, kişisel komplekslerini giderme uğraşları sırasında içine girdikleri terbiyesizliktir.
kirli gönlünü temiz yürekli ruhları aşağılayarak paklamaya çalışan bu tür duygusuz ve merhametsiz kişileri nadir de olsa gördüm ve eğitim sürecimde ibretle izledim ben. bu tür ezik insanlara ilkokulda "kendi diyen kendi olur", ortaokulda ve lisede ise "dön de kıçına gül" der, bozar geçerdik.
lakin üniversite seviyesinde birine artık bir şey demek gelmiyor içimden. tren kaçmış, ki adam olmak şansı, dahası insan olma ve insan duygusunda var olma bahtiyarlığı yitirilmiş. hem de ebediyen.
