benim için uzun süreli bir ilişkiden çıktıktan sonra herşeye boş olarak bakmamın sebeplerini bir türlü anlayamamaktayım.yine saçma sapan bir evreden geçmek zorunda olduğumun farkındayım ne yazık ki.
ansızın gelen bir ayrılıktan sonra inandığınız şeylerin yalan olmasına inandırılmaya çalışmak ya da bunu kendinize dikte etmek ne kadar zormuş.
evet karşı tarafta birşeyler bitmiştir ama sizde bitmemiştir ki üstüne üstelik gururundan ödün verip hatta ve hatta herşeyinden ödün verip defalarca arayıp mesaj atıp sizin içinizde de artık bazı şeylerin soğumaya başlamasına idrak etmek ne kadar acıdır oysa.
ama insan düşündüklerine engel olamıyor ki ben bugün seni özlemeyeceğim diyemezsin çünkü beynine giren şeyleri öyle kendiliğinden atamaz insan.mutlak bir yalnızlıkla nasıl başa çıkabilirsin ? insanlar anılarını o anılarda yaşadıkları mutluluğu nasıl bir anda unutabilir ki?
bilmiyorum sözlük çok kafam karışık ve karamsar bir haldeyim aslında.
