Aslında her şey aynı algıdır ama ruh halimize göre değişiklik gösteririz yorumlama yeteneğine erişiriz... Örnek vereyim birisi bana sinirliyse iyi birisi değil ama gözümü boyuyor... Yok eğer arkadaşım ve bana yakınsa çok iyi bir insansın der " temel nokta iyi " Bu da acını eğitirken farklı hislerini kullanman gerektiğinin ifadesidir bence.. Çağrışımlar bizim bakış açımıza göre de değişiklik gösterir ( bakış açısı hissettiklerimizdir ) Şöyle örnek vereyim tekrar.
eğer aklına gelenleri tamamen kabul edersen okuduğun acı ağıtlarını bir kendi yorumunu eklmeden kabullenirsen ( Örneğin yalnızlık kemik gibidir ne tarafa dönsen batar ) bunu direkt kabullenirsem yalnızlık bu aforizmaya göre şekillenecek.. Sen şekil vermek için farklı hisleri kullanmalısın. Kendin farklı düşünerek farklı unutma hissini ortaya çıkararak değiştirmelisin.
Bir düşün hep kabullendin değil mi ? diğer ihtimalleri düşünmedin kendine hedef olarak bir ihtimal koy unutma ihtimali ve bunu benimseyerek düşünmeye başla... bu senin iç dünyanı şekillendirecektir ve yapabilecek çağrışımları da.
çünkü çağrışımlar ihtimaller üzerinden düşünmene göre değişiklik gösterir ve ruh halini etkiler.
Bu yol da giderken ruh haline göre sendeleyebilirsin yapamayacağım diyebilirsin bu ruh halinin içimizden geçtikleridir örnek vereyim ( Çok zekiyim lan başarma hissi ), ( çok kötüyüm karamsarlık ) bunu da geliştirmek için bunun bir evre olduğunu bileceksin ama ayağının takılıp kötü ruh haline geçirmesine izin vermeyeceksin... Bakış açını yapamazsın diyen nefsine ve ruh haline göre şekillendirmeyeceksin.
Ek olarak ; birisi bana yalancı der ben yalan münafıklık işaretidir der sinirlenirim ( bu benim algımdır ) Acı çekerken bir evre yaşarken de algımızın şeklini alabiliriz. ama farklı düşünerek güzel düşünerek bu algıyı değiştirirsiniz.
