Bir insanı kendinden fazla sevmek hayatının tam merkezine oturtmak iyi bi şey de her dakika onu düşünmek kötü. Eğer bunu yaparsanız o bi gün uzağa gittiğinde öyle bi boşluk olur ki ben şimdi napıcam onca saat onsuz diye alışamassınız ama bi iki saat düşünüyosanız diğer zamanlar kitap okumak tv izlemek vs ile geçiyorsa o zaman uzağa gittiğinde bi iki saat eksilir sadece onu da doldurursunuz sakinleşip devam edersiniz ama çok severken bunu yapmak benim harcım olamadı ... Kimse inansın diye söylemiyorum ben bunu kendim bi kez daha duyayım yaptığımı ben öyle değerli bi yere koydum işte şimdi inandıramıyorum... Acı içim yanıyor ama kendi kendme söylüyorum dibine kadar sevmeyi başardım belki güçlü olamadım soğuk kanlı olamadım ama yaşadım... Çaresiz ve güçsüzlüğüm dışında bi sorunum da yok . Sadece yıkılıyorum kendimi toplayamıyorum savruluyorum. Direnemediğim bi ailem bi o ... O da hep sol yanım kaybettiklerim hep o yerine koyduklarım hep o ... Ve boşluktayım ... Herkese söylüyorum günlerdir kendimi bilmiyorum yaşadığım gördüğüm olaylara üzülüyorum uyumuyorum ve bunu bi anneannem biliyor sanırım o da benim gibi, duygusal olmak berbat ...herşeyimle seviyorum milyon tane göz yaşımı saatlerce kendi kalbime hançer gibi saplayarak hem de ..umrumda değil ben inanıyorum. Bu bana ağır gelse de bu gece çok ağır da gelse dayanıuorum demek isterdim ama senden gelen hiç bir şeye dayanamıyorum...en zayıf noktam benim bu ben hep vuruluyorum. Başım çatlayacak ateşim çok çıktı ben dayanıksızm evet yapamıyorum bu sözler bana ağır acıyo içim yanıyor benim...hiç bi şey istemiyorum sadece nefes almak için istedim seni ben ben sadece biraz daha fazla nefes alabilmek için...
