çok klişe olacak ama her şey ne kadar da hızlı gelişiyor, değişiyor be. yorgana atlama mı dersin, zile basıp anneden para isteyip bakkaldan bir şeyler almak mı dersin, hoca ödev olarak 1 sayfa yamuk çizgi çiz dediğinde çizemiyorum diye ağlamak mı dersin.
şimdi o çocukla bugünkü ben aynı kişi miyiz diye düşününce bi garip oluyor insan evet. muhtemelen bugün yaşadığımız sevinç ve sıkıntılar da yıllar sonra garip gelecek. bugünümüzü hatırlayınca vay be diyeceğiz.
ömür kısa. nelerin peşinde koştuğumuza dikkat etmek lazım. nelere üzülüp nelere sevindiğimize. ömrümüzü neyin peşinde geçirdiğimize falan.
