Özlemek kötü bir şeydir.
Ucunda kavuşmak yoksa çok kötü bir şeydir. Asla dokunamıycağın biri için miyonlarca nöronunu o kişiye odaklarsın ister istemez beynin onu düşünür. Anahtarını ararken aklına gelir, çoraplarını çıkarırken aklına gelir, yorganın uzun tarafını ararken aklına gelir. Bi türlü gitmez işte.
Dindirmek için eski konuşmaları okursun.
Onu hatırlatan şeyleri yaparsın üstelik zevk alırsın onu hatırlattığı için. O olsaydı bunu derdi o olsaydı böyle bakardı diye düşünürsün. Hatta bu entryi girerken bile aklına gelir gülüşü, dokunuşu, nefes nefese kalması.
Ben unutmayı denemedimde hep onu hatırlamayı seçtim. O yokken arkadaşlarıyla konuştum. Konuşuyorum. Olurda laf arasında senden bahsederler belki. Sırf senin arkadaşların diye onları en az senin kadar sevdim. Yemin ederim acımı dindiriyolar konuşunca. Senden hiç bahsetmiyoruz belki ama olsun. Onlar seni hergün gören kişiler. En azından bugün neler yaptınız diye sorunca seninde neler yaptığını öğrenmiş oluyorum.
Birden özlem geldi. Çok özledim bugün seni. Yemin ederim seni uzaktan izleme gibi imkanım olsa her gün her dakika yapardım.
1 yıldır sabah akşam hayalini kurduğum insanın artık hayatımda hiç olmıycak olması beni üzmüyor. Daha çok kavuruyor. içimi yakıyor. Kahroluyorum. Sen giderken diycek hiç bi sözüm yok. Ona kahroluyorum.
Seni çok özlüyorum aşkım.
1 yıldır her gün özlüyorum.
