Mutluluğa dair inancım gitgide azalıyor. Gitgide daha da yalnızlaşıyorum. Sahiplenemiyorum, hayatıma ortak edemiyorum kimseyi. Günlük koşuşturmaca bitip tek başıma kaldığımda anlıyorum herşeyi. Anlık mutluluklarını heyecanını paylaşacak tek bir insan olmalı. Yalnızlık kendimi inandırdığım kadar güzel değilmiş..
