dinin bilimle çelişmesi dinin subjektif yanıyla ilgili bence. dinin içinde gerçeğe dair bir uzantı varsa o uzantının o an mevcut bilimle kıyası sonucu doğru veya yanlış yargısına ulaşılabilir.
ben bunun üstünde bakışımı söyleyeyim, din gereksiz bir şeydir. bilimin açıklalıyıcılığı zaten olanı olanla olduğu gibi üzerinedir ve din olmayan alanda at koşturmak gibidir.
yani bilimin dinle kıyasının, bilimin önüne dini algı set vurmadığı sürece bir sorun olmasından çok dinin bilimsel alanla ilgisi olmadığını söylüyorum.
din bana platonik aşk gibi geliyor çünkü, bir köşede kendi kafada bir şey yaratıp onun üzerinden bir doyuma gidiyorsun ama gerçekte bunun karşılığı yok. ha işe yarar belki o an tatmin eder ama bu gerçekte bir şeylere etki etmez ve bir şeylerin gidişini değiştirmez.
ayrıca bilimin dine hiçbir alanda ihtiyacı da yoktur. din zaman kaybı, boş bir uğraş. hatta insanın felaketidir.
insanlar gerçekçi bir varlıksa gerçeği olduğu gibi kabul edip onla yaşamalıdır. aksi halde karanlıkta hayal kurup görmek istediğini oraya yansıtmak dışında bir işe yaramaz tüm bunlar.
gerçekçilik önemlidir, bu da ancak var olanı, gözlem ve deneyle çözmekle mümkün olur. boş uhrevi saçmalıklarla olayı çarpıtmak, olanı olmayan bir şeye bağlayıp hepten uçmak gereksizdir.
ayrıca din bilimsel anlamda hiçbir şey katmamıştır. zaten bu yönde de bir şey değildir. din bir nevi insanların aklında olan soruları duygusal ve temelsiz açıklamalarla gideren bir umut tüccarıdır denebilir.
bilimin olduğu yerde dine ihtiyaç yoktur, din cehaletin kutsanmış halidir.
