Down sendromlu bir insan hayatı tüm gerçekliği ve saflığı ile yaşar. Dışardan gözlemlediğim kadarıyla bu insanların ebeveynleri sevginin en temiz halini bilen ve yaşayabilen insanlardır.
Evet çok zor kabul ediyorum. Anne baba olarak eğer başıma çocuğumdan önce bir şey gelirse korkusunu yaşamak düşününce bile dayanılması zor bir durumdur. Genel bir tabir vardır allah kimseye evlat acısı yaşatmasın diye ama bu ebeveynler çocuklarından önce ölmekten korkarlar.
Aslında bu bireyleri farklılaştıran toplumdur. "Benim hep farklı olduğumu söylüyorlar." diyen down sendromlu bir çocuk tanıyorum. Aslında diğer çocuklardan hiç bir farkı olmadığını anlatmaya çalışmıştım. Ben bir şey dedikçe hep "ama" ile başlayan cümleleri vardı kafasında.
-Ama benimle parkta oynamak istemiyorlar.
-Ama okulda bazı arkadaşlarım benim yanıma oturmak istemiyor.
-Ama bazen yemek yerken bana nasıl yemem gerektiğini hatırlatıyorlar... gibi gibi bir sürü "ama"lı cümlesi vardı.
Oysa ki her çocuk bunları yaşayabilirdi ama onun kadar sorun etmezdi çünkü bize göre o "normal"di. Down sendromlu ise "farklı". O kadar çok söylenmiş ya da hissettirilmiş ki farklı olduğu!!!
Down sendromlu çocuğu olan ebeveynler aslında cocuklarına toplumda yer açabilmek için savaşırlar. insanların ön yargılarını kırmakla uğraşırlar.
Down sendromlu çocuğun diğer çocuklardan hiç bir farkı yoktur.
-Yemeğini kendi yiyebilir.(evet bazı takıntıları vardır mesela tavuk kanadını eliyle yemek istemez çünkü yemek çatal,bıçak ve kaşıkla yenir yemekler.Bildiğini uygular tavuk kanadını kaşıkla yemek doğruysa ona göre öle yer mutlaka bir yolunu bulur.)
-Oyun oynar.
-Kardeşini sever abilik ve ablalığın alasını yapar.(yeri gelince de kardeşine sığınır ve abilik ablalık yapmasını ister.)
-Arkadaşlarını sever ve onlarla olmak ister.
-Müzikle ve sporla ilgilenir ve başarılar elde eder.
Bu liste uzar gider. Bir çocuk ne yapabiliyorsa down sendromlu çocukta onu yapabilir. Sadece biraz daha yavaş ve kendi doğrularına göre. Bu farklı olduğu anlamına geliyorsa evet farklıdır.
işte bu farklılıklar yüzünden ebeveynleri korkar başıma ondan önce bir şey gelirse diye.
