Bir can yitip gitmiş, unutulan sessiz bir can. Lise yillarından tanıdığım bir çocuk.
Hatırlarım en büyük tutkusu ders calışmaktı, etüt odalarında sabahlar halinden hiç yakınmazdı. Sessizdi, kimseye bir zararının dokunduğu görülmemişti. Fakirdi, yokluk suskunlaştırıyor da insanı kimi zaman. Epey fukaralık Çekmis bunu da yeni öğrendim. Önce mühendislik kazanmış, sonrasında yetinmeyip tıbbı tutturmuş iyi bir dereceyle. 5. Sınıfa devam ediyormuş taaki gecen güne kadar.
Hayallerine bu kadar çok yaklaşmışken, anne babasının da
umutları yitip gitmiş o suskun canla birlikte. matemi hissetmek gerekiyor, bir babanın sessiz matemini...
