"bundan adam olmaz, umutsuz vaka" denen öğrenciye yoğunlaşıp, iki ay sonra düzeldiğini, sabah günaydın deyip kitap defterini açtığını görmenin verdiği sevinç.
Sabırlı olup, hiçbir çabanın boşa gitmediğini öğretir. Boğaz patlatırsın, duvara anlatmış gibi hissedersin, yeri gelir saygısız hareketlere maruz kalır, hatta özsaygını yitirir, eve -amaçsız ve faydasız yaşıyorum- hissiyle gidersin.
Ama gün gelir o öğrencide ufak bir ilerleme görürsün, dünyalar senin olur.
