vedalaştıktan iki yıl sonra ilk defa ziyaret edince beni hüzünlendirmiş olan eğitim yuvası. özlemişim keratayı. hep telaşla proje yetiştirmeye gidilmiş olan kütüphane sesli kısma galesizce behzat ç izlemeye gitmek pahabiçilemez. kırmızı koltuklarda uyumanın, çatıda atıştırıp çs'lerde sabahlamanın, devrimde içip ayı gibi bağırmanın, elektrikler kesilince hektor diye ulumanın kıymetini bilin gençler, özlersiniz.
