yahu demedim mi size rahat bırakın örümcenki diye gürledi forint, şimdi duyan gelcekti duyan gelcekti ki zaten hayatta en çok korktuğu şeyler de örümcenklerdi forintin..
şimdi ne yapacağını düşünürken iç ses olricin huzur veren şarkılarını işitiyordu forint. diğerleri bu şarkıları duyamıyordu çünkü savaş esnasında gönül kulakları duymaz oluyordu oysa forint ölemiydi ya ta başından beri çaktırmadan olricle muhabbet ediyordu sessiz sessiz.. minnettardı ona eve dönerse adak heykelini yaptıracağına dair sözünü yeniledi olrice..
birden uzakta bir karaltı belirdi, gözlerini kıstı forint görmeye çalışıyordu gelenleri ama anasını satim elf değildiki 100 km ötedeki şeyleri görsün kör gibi miyoptu kahretsindi.. kargaya, lan bi uçup şöle havalanda ne geliyor diye bir bak dedi forint. karga nazik bir bilek hareketiyle sıçradı ve kanatlarını havada şaklatarak açtı. Kardeşliğe dönüp ulan dimedim mi size örümcenkler geliyor napcaz şimdi diye dellenmeye başladı karga.. sakin olmalıyız dedi forint ama kendi bile inanmıyordu dediklerine...
