Sabah sabah içime Doğan, coşkun bir sel gibi Çağlayan arzudur.
Bu dünyada niye yaşıyoruz ki.
Her gün aynı şeyler.
Sabah kalk, işe git, kahvaltı et, para say, bankaya git, öğle yemeği ye, masaja git, mesajdan çık, para say, eve git, para say hanıma ver, dizi seyret, yat uyu...
Bu ne ya.
Aksiyon?
Yok.
Macera?
Yok.
Ya ben gece uyurken kapımı zombiler zorlasin istiyorum.
Misal Uludağ patlasın lavlardan kaçalım istiyorum.
Bir salgın olsun yüzbinlerce ceset arasında gizlenelim istiyorum.
Uzaylılar bizden çok üstün teknolojik silahlarla bize saldırırken komşumuzun patlayan evinde bağıra bağıra can vermesini duymak ve ona yardım edemediğim için kahrolmak istiyorum.
Mahalledeki bimi yağmalamak, eczanenin camlarını kırıp ilaç aramak istiyorum.
Böyle şehirden kaçarken bizi durdurmaya çalışan albaya "fuck you son of the bitch" demek istiyorum.
Çok rutin hayatımız.
Birkaç nükleer bomba ile dünya daha maceralı,daha yaşanılır bir dünya olmaz mı?
Biz filmlerdeki gibi konserveyi açıp ellerimizle yemek istiyoruz.
Çok şey mi bu?
Zayıflar ölsün güçlüler ayakta kalsın amina koyim.
