maalesef kemalistler de en az malum yobaz kesim kadar bağnazdır.
sözde özgürlükçü, sözde ilericidirler ama farklılıklardan, değişik renklerden ve kendileri gibi olmayanlardan hazzetmez, birlikte yaşama fikrini asla kabul etmezler.
onlara göre insanlar tek tip olmalıdır.
ve özgürlüğün tanımını sadece ve sadece kendileri yapmalıdır.
mesela onlara göre çarşaf kadınlar için zulümse, bir başka kadın kendi adına "çarşafa girmek istiyorum" diyemez.
çünkü kemaliste göre kadın için özgürlük başı açık olmaktır. aksi iddia ya da talep edilemez.
istisnaları elbette tenzih ederim ama geneli böyledir.
yapacak bir şey yok.
konumuza dönecek olursak;
yobazlar ve kemalistler karşılıklı olarak birbirlerinin nefretini körükler.
biri için bu nefret osmanlı, diğeri içinse cumhuriyet ve atatürk'tür.
biri osmanlı'yı kusursuz ve eleştirilemez addeder diğeri ise atatürk ve cumhuriyeti.
edit: güzel kardeşim, tatlı kardeşim eksiliyorsun iyi güzel de, neden?
atatürk de bizim, osmanlı da bizim demek çok mu zor?
kötü yanlarını eleştir, sevmediğin yanlarını belirt ama direkt körü körüne reddetmek yobazlıktır, nankörlüktür.
bugün istanbul sokaklarında fink atabiliyorsan bunu atatürk kadar fatih'e de borçlusun, bunu unutma.
