kültür varlıkları, tarih öncesi ve tarihi devirlere ait her türlü faliyet,bilimsel ve kültürel açıdan özgün değer taşıyan,taşınır veya taşınamaz varlıklardır.
tabiat varlıklarını da kapsar. tabiat varlıkları kısaca,doğanın elinden çıkan korunması gerekli değerlerdir.
bu kısa bilgiden sonra bir kaç anektot vermek yararlı olacaktır.
osmanlı dönemine bakıldığında 1866 yılında ıı mahmut türbesinin karşısına yapılan müzehane adıyla bir depo kurulmuştur.
deponun amacı bellidir. fakat resmi bir işlem yapılamadığından depo olarak kalmıştır.
1869 yılına gelindiğinde hali hazırda aya irini deposu düzenlenmiş ve kıymetli eserler buraya taşınarak müzeye dönüştürülmüştür.
dönem de müze müdürü olarak galatasaray lisesi öğretmenlerinden mr.goold getirilmiştir.
fakat söylenene göre müze olarak hiç bir işlev göstermemiş,depo olarak varlığını sürdürmüş.
1880 yılında,avrupadaki müzeler örnek alınarak çinili köşk müzeye çevrilmiş ve artık ilk gerçek müzemiz açılmıştır.
1881 yılı ise bir dönüm noktasıdır. türk müzeciliği osman hamdi bey önderliğinde açılır.
sonraki yıllarda osman hamdi bey avrupadaki müze faliyetlerine dikkat çekerek kendi desteği ile ilk müze binasının yapılmasına ön ayak olmuş ve müze-i humayun,daha sonra asar-i atika müzesi ve günümüzde de arkeoloji müzesi olarak adlandırılan müzenin kurulmasını sağlamıştır.
osmanlı dönemine baktığımızda ilk yasalar 1874 yılında artık bazı şeylerin farkına varılması ile asar-i atika nizamnamesi olarak bilinir ve yürürliğe girer.
ancak bu yasa yeterli değildir ve eksikdir. şöyle ki nizamname'de herhangi bir eserin yurt dışına çıkışını engelleyen bir madde yer almaz. bu durum osman hamdi beyi harekete geçirerek, 1884 yılında düzenlenen yasalar tekrar yürürlüğe girmiş ve 1973 yılına değin yürürlükte kalmıştır.
1973 yılına gelindiğinde eski eserler kanunu adı altında bazı yenı kanunlar uygulamaya başlanır.
1983 yılında bu kanunlara ek olarak eski eserlerin korunması kanunu da eklenerek, biraz da olsa kanunlarımız sisteme oturmuştur.
