insanı çılgınlıklara ve pişmanlıklara sürükleyen insan.
eve gelen misafirler ise tam dayaklık zaten. kütüphanenin analizini çıkartırlar beş dakikada. "aaa, ben de bunun ikincisi yoktu" ya da "aaaa! ben bunu kaç tane sahafta aradım, bulamadım. alabilir miyim?!" şeklinde hevesle nida atarlar. kitap okuyan birine destek amaçlı, "tabii, al istediğini, ama ödünç olarak, okuyunca getir lütfen" dersin. (ne kadar da kibarız, belki de ondan getirmediler) ama kitap uçar, anısı kalır hesabı bi daha gelmez. benim başkalarının kitaplarını toplayarak kütüphane oluşturan tanıdıklarım da var.
en acısı ise, akrabadan bu kazığı yemendir. yüzüklerin efendisi serisinin tek cildi böyle yeşil, kutsal kitap gibi ışıl ışıl parlayan, sarılıp, uyunulası kitabını sakın kimselere verme. verdiğin zaman asla geri gelmez... "abi, çok ağır yahu, taşıyamadım şimdi üşendim" vs. gibi pek çok bahane! "alıp götürürken ağır değil yea" diyordun ya hani?! çakalın başkanı seni.
acım tekerrür etti. ödünç verilmemesi gereken insanlardır bunlar.
