lojmanlarda baya bir süre oturduk. muhabbet ettik.
yiğenlerim ile eğlendik. sonra dolaşmaya başladık. çok imrendim. her şey düzgün. her şey rahat. yani imkanlar süperdi. hem düşündüm lan dedim ne kadar rahat bir hayat. abim de turnayı gözünden vurmuş. biz de o kadar yıl uğraştık biz sürünüyoruz. hayat size güzel dedim.
askerlere ayrılan yerleri gördüm. kıskandım. hatta nefret edebilecek duruma geldim ak partililer gibi.
ondan sonra abim ile konuşmaya başladık. anlattı bana. evet dedi biz böyle yerlerdeyiz ama şu an dedi bu lojman da kalıp yarına eşinin ölüm haberini alabilecek o kadar çok kişi var ki dedi bana. çocukları mutlu mesut lojmanlarda oynuyordu ama kendisi şu an doğuda çatışmada olan o kadar çok komutan vardı ki.
arkadaşlarını anlattı. hani ben vururum kırırımcılar var ya he onlar değil işte. belki gözünün önünde tüm bölüğünü veya takımını veya mangasını kaybetmiş ama oradan bir şekilde kurtulmuş ( savaşarak ) arkadaşlarını anlattı. ve onların ağzından olayı alabilmek için ne kadar uğraştıklarını. bir tanesi bile yaşadıklarını anlatmıyordu. nasıl zor durumlarda kaldıklarını.
abim daha genç. ama hayatından ömür gitmiş. yüksekova'da dağlıca'da şırnak'ta kaldığı zamanlarda ne kadar çöktüğünü gördüm. aynı yaşta bir sürü kuzenim vardı. kendisi onların yanında yaşlanmıştı. yüzünde gülücük vardı ama her an tedirgindi. her an arkadaşlarından kötü bir haber alma ihtimali geliyordu gözlerine.
dün bir sefer daha abim ile gurur duydum. yine asker kardeşi olduğum için mutlu oldum. belki askerde iken delirmiştim komutanların bize davranışlarına ama her an ölüm korkusu ile yaşamak oğlunu okula gönderirken acaba bugün oğluma bir şey yaparlar mı diye düşünerek bir hayat geçirmek kolay değil.
yüce rabbim umarım bütün asker kardeşlerimizi ailelerine bağışlar ve orospu çocuğu teröristler en kısa zamanda yok olurlar. analarını siktiklerim pusucu şerefsizler.
