Derin bir nefes aldıktan sonra titreye titreye nihayetinde tekrar yazıyorum.
Bir zamanlar beni bir hayli etkileyen birisi ki ben ondan ciddi ciddi hoşlanmıştım. Entellektüel kişiliği ve zekası ilede bir hayli etkilenmiştim. Hatta biryerlere gider beraber şarkı bile söylerdik. Bu arada o da bir yazar. Her neyse geçen günlerde yazılarını okurken bile kişiliğinde tek bir sapma bile söz konusu değil.
Kısacası aşk gibi birşeydi ama ben bir türlü açılamadım kendisine çünkü önümüzdeki engeller aşılması çok zor engellerdi ama mümkün olmadığını söylemiyorum.
Ne farkeder ki artık ben eski ben miydim ?
Zaten tahminimce onunda hoşlandığı biri vardır illa zaten gelip bana anlatırdı işte şu var bu var diye bende ondan sonra artık kendisine bir arkadaş gözüyle bakmaya kendimi mecbur kıldım.
Zaman benden o kadar çok şey götürdü ki tutulcak bir tarafım kalmadı.
Acaba çıksa karşıma ve dese bende seni seviyorum yıkılmış hayallerim tekrar elimden tutar mı ?
