bir erkeğin ne eğitimde, ne kültürde, ne düşüncede olursa olsun kendini tamam hissettiği yer askerliktir. kimi hayatında ilk defa çatal bıçakla tanışır kimi de o süsülü yaşamlarından kopup çatal bıçak bilmeyen biri ile aynı koğuşu paylaşır. insanların denk olduğunu fark eder. o şımarık çocuk fikirleri belki çim yolarken izmarit toplarken ya da yerlerde sürünürken yerini koşulsuz itaate bırakır. öyle savaşmayı felan öğreneceğinizi sanmayın. uzun dönem gideceklerin bir çoğu ya patates soymaktan, ya çim yolmaktan yada nöbet tutmaktan öte başka bir şey yapmayacaktır. geri kalıp gerçek savaş şartlarına gidecek olanlar ise gerçekten askeri bir eğitim verilir. ve silah olan komutanları ile koşul gözetmeksizin aynı şartlarda görevlerini yaparlar.
eskilerin askerlik yapmayana kzı vermemeleri işte bu nedenlerledir. belki de insan olmayı askerlikte öğrenirsiniz...
en güzeli de ne giyeceğim sıkıntınız ne yesem derdiniz, ne iş yapsam telaşınız akşam ne yapsak sorununuz bu süre içinde hiç olmayacaktır.
