Renginde ve soğunda buluyoraa insan kendini kış ayrı bir güzeldir, hüzünlü insanların yuvasıdır kış, siz ağlarken gökyüzü gülmez bir dost edasıyla, yalnız insanların arkadaşı ve sırdaşıdır, süzülürken gözünüzden yaşlar ağlar bazen gökyüzü yalnız değilsin dercesine, kapkara bir hayat içindeyken örter yağan kar karanlığı beyaz örtüsüyle, kış dosttur hüzünlü insan için zaten yalnız yaşadığı şu hayatında bir sığınak.
