merhaba;
öncelikle şunu söylemeliyim beni bilen bilir. hiç bir zaman birisiyle bir şey yaşadıktan sonra arkadaşlarıma dönüpte "bir daha onunla konuşmayacak, görüşmeyeceksin" diyen bir insan olmadım. ama bir şeyler bittikten sonra çevremde ki insanların özellikle yakınlarımın buna saygı duymasını beklerim. ama maalesef insanlar arzu ettiğimiz kadar saygılı olamıyorlar bazen.
son beş yıldır her daim yanımda olan insan bugün gelmiş beni salak yerine koyarak maniple etmeye çalışmış, saçma sapan insanlarla takılıp kabul edemeyeceğim şeyler yapmış ve dönüp "psikolojik problemlerim var, bana zaman tanı diyor.". insanların karşıma geçipte sürekli bu bahanelere sığınmalarından artık gına geldi. keşke yaptıkları ve yaşattıkları şeylerle yüzleşebilecek kadar doğru olsalar. hayatında en büyük derdi sevgilisinden ayrılmak olan insanlardan "psikolojik problemlerim var" lafını duymak komik geliyor. gerçi bahsettiğim kişi bu kadar basit değil. yaklaşık bir ay yada daha fazla bir süre önce kendimden tiksinmeme neden olan bir konuşma yaptık kendisiyle. arkadaşlığımızı zedelediğini ve kırıldığımı söyledim ve evimi otel gibi kullandığı için anahtarımı aldım. bana her şeyi yoluna koymaya çalışacağını, üzgün olduğunu vs bir sürü şey sıraladı. bende her zaman olduğu gibi inanmayı arzu ettim. hayatıma kısa sürede giren ve çıkan biriyle tanıştırmıştım o sırada. aramızda olanları anlattıktan sonra bu durumdan ve o adamdan hoşlanmadığını söylemişti. fakat ne oldu ne bittiyse ben ev anahtarını aldığım o konuşmayı yaptıktan sonra bu ikisi ayrılmaz oldular. daha önce de söylediğim gibi umurumda olan kısım birlikte geçirdikleri zaman yada birbirlerini maddi, manevi kullanmaları değil. ben bu adamdan uzaklaşıp, unutmaya çalışıp, üzüntümü hafifletmeye çalışırken yıllarca aynı evde yaşadığım arkadaşım sanki inat gibi, gözüme sokmaya çalışır gibi sosyal medyadan fotoğraflarını, videolarını paylaşıyor. benimse tek arzum her şeyden uzaklaşıp bir şeyleri yoluna koymaya çalışmak.
yalnız anlatmak iyi geldi.
