Sen parmağına o yüzüğü taktıktan sonra içimdeki isyanları buhranları kanlı bir şekilde yazdıklarımı okusan ne fayda okumasan fayda.
Olur ya, hayat ne de olsa. Herşey mümkündür. burayı okuyup etkilendikten sonra bekleyip bekleyip o insan evladını nikah günü o masada bırakırsan zaten çok az olan bendeki son kırıntılarını da harcamış olursun, ki bir daha ne yüzüne bakarım ne de adını anarım. Çünkü hiçbir insan evladı nikah günü parmağında yüzükle rezil rüsva olmuş vaziyette bırakılmayı haketmez.
Buraya kadar yazdıklarımı okuma sabrını gösterdiysen eğer, sana tek birşey söyleyebilirim. " inşallah mutlu olursun "
