Yaralarımı artık sarmayı öğrendim. Özellikle senin açtıklarının izi bile kalmadı; her birini tecrübe kumbarama attım, bana çok yardımları olacak biliyorum.
Bazen aklıma geliyor; hani o saçma sapan, sadece bizim anlayıp güldüğümüz anlardaki biz-sen. Gülümsüyorum, dedim ya iz yok; kötü şeyi hatırlamak yok.
Ruhum ağırlıklarından kurtuldu. Özgür.
Sense benim kadan özgür değilsin. Olamazsın, onca yaptıklarından kaybettiklerinden sonra ruhunun temizlenmesi zaman alacak.
