olum benden abi ya da kardeş tavsiyesi ya da dost tavsiyesi nasıl algılarsanız:
"bu hayatta yalnız kalmayın"
bakmayın siz bu ergenlerin yalnızlık edebiyatı düzmelerine, gerçek yalnızlık demirden gülle gibidir başınıza başınıza iner, sizi duvarlarla arkadaş eder, yalnızlık acıtıri daraltır, bunaltır. kalmayın yani mümkünse kalmayın.
sizin "yalnızlık" dediğiniz şey olsa olsa "biraz kafa dinleme isteiğidir" ki bu da normaldir bu başka bir şey. kafanızı dinleyin, insanlarla aranızda tatlı bir mesafe olsun, her gün göt göte kankişlerle, sevgilişkolarla yaşamayın, aptal bi kalabalığa dahil olmayın ama tümüyle de yalnızlaştırmayın kendinizi (hoş isteseniz de yapamazsınız ya neyse).
insanlardan kaçmadan ama onlarla aranıza güzel bir mesafe koyarak yaşayın gidin işte, samimiyetle. ha bi de insanları tanımayı becerin artık ağlayıp zırlıyorsunuz "ühühüh x bana kazık attı" "ühühüh y çok deyyyişti" diye, sıkıntı onlarda değil sende. güzel insanlar katın hayatınıza, yaşamayı becerebilen, sağlam zihinli insanlar, klasik bir gerçek: az ama öz insanlar.
