toplumumuzun yavaş yavaş aşmaya alıştığı şey. (bkz: aşmaya alışmaya çalışmak) benim gördüğüm özellikle, istanbul ve izmir'in merkez bölgelerinde, ''bakarım, zar varsa ırıspı değildir'' mantalitesi aşılmaya başlandı, ama ''bu konu''yu tartışabilecek düzeydeki insanların muhitleri haricinde (varoşlar canımız, kanımız popülerizmine girmeyeceğim, burada)''bekaret'' konusu hala bir tabu. burada bir düşünüş tarzının nasıl yayıldığına bakmak lazım, bir ''düşünüş tarzı'' şehrin, ışıklı semtlerinde doğar, lümpenliğin biraz daha az olduğu, kültür seviyesinin daha yüksek olduğu yerlerde, ''akım''ların doğması daha kolaydır. şu anda, şehrin ışıklı semtlerinde, namusu bacak arasında aramaktan çok, kavramı daha soyut bir boyuta taşıyanlar çoğunlukta, sorun ise, şehrin unutulmuş bölgelerine(erkek doğana kadar, koruma yöntemlerini bırakan, ramazan'da sigara içmenin daha zor olduğu yerlerden bahsediyorum)bu tarz bir düşüncenin ne zaman gireceğidir.
