çünkü sonra gelenler aklıllarını değil şeyhlerinin akıllarını kullanmaya başladılar.
örneğin; kuranda yürü yazıyor. nasıl yürüyeceğim diye soruyor adamın biri, e şeyh de anlattıkça anlatıyor. sağdan hızlı ve küçük adımlarla, gölgelerde yavaşla çukurlara basma. bu adamı bir şey anlatıyor sananlar da topluca uyunca mezhep oluyor.
ya da
kuranda nefen al yazıyor. nasıl nefes alacağım diye soruyor adamın biri. lan nasıl nefes alacağım ne? şeyh bu fırsatı kaçırır mı dakikalarca konuşuyor nasıl nefes alacağını. yavaş yavaş burundan al burundan ver, burun deliklerin tıkalıysa ağızdan al ağızdan ver. sanki başka bir yerimizden verevilecekmişiz gibi.
ya da
kuranda yıkan yazıyor. nasıl yıkanacağım. 10 yaşındaki çocuğa yıkan desen suyla güzelce yıkanır. şeyh durur mu? ağza 3 kere burna 3 kere kulakları da yıka enseyi de ıslat güzelce ama iğne ucu kadar kuruluk kalmasın. tamamen kafadan atma kurallar getiriyor dine. eee mezhepçi durur mu? sorgulamadan neden böyle nerede yazar diye bakmadan yapar.
not: örneklerden ilk 2sini ben uydurdum, 3.yü de başka biri uydurmuş.
