Zamanın kollarına bıraktım artık bazı şeyleri. Olmazları oldurmaya çalışmaktan yoruldum. Çoğu şeye eyvallah demeyi öğrendim en sonunda. En çaresiz anlarımda avutacak kimseleri bulamadım yanımda. Sonra vazgeçtim aramaktan onları da. Bu yüzden güvenmek istemiyorum yüzüme gülümseyenlere. Kırıldığım yerlerden sarılmayı beklemiyorum, sardıkca tekrar kırılacagını ögrendigimden beri. Yalnızca huzur diliyorum. Ağrısız uyumak ve yıpranmadan uyanmak istiyorum her güne. Biliyorum bunu istemek artık biraz fazla çocukça ama benim hala umudum var. Kim bilir bir an gelir değişir her şey.
