babası bebekken ölmüş bir yazar olarak, deneyimlerime dayanarak söylemek isterim zor iştir. hem sizin, hem de en çok çocuk için.
evet zaruri durum olduğu halde, ben hep babasından bahseden insanlardan nefret ettim. kıskandım. hep eksik ve güvensiz hissettim. baba figürü ile ilgili hiçbir anım olmadığı için kendimi hep yarım hissettim.
baba nedir? ne hissettirir bilmek isterdim.
bir de annem bana çok bağlı. büyüyünce evin babası haline geldim. annemi emanet edecek babam olmadığı için kendimi sorumlu hissedip hayatımı istediğim gibi yönlendiremedim.
zorunluysanız allah'ın takdiri ama ben tek başıma çocuk büyütürüm erkek figürü gereksiz derseniz yanılırsınız.
