Şimdi bir durum skalası oluşturursak insan ya dertli, sıkıntılıdır ya dertsiz, sıkıntısızdır ya da üçüncü bir hal olarak mutludur. Olağan, doğal olan ikincisidir, zaman zaman yaşanan şeyler sizi üçüncü duruma getirebilir ve bir zaman sonra normale dönersiniz. Sürekli olarak üçüncü duruma ulaşmaya çalışmak, o noktada takılı kalmaya çalışmak, bunu hayatın amacı addetmek çok saçma, çok sakat geliyor bana. işiniz gücünüz yok mu evladım sizin, ne bu böyle sürekli uydurma bir mutluluk peşinde koşuyorsunuz? Öncelikle istemediğiniz şeyleri yapmamaya, sonralıkla istediğiniz şeyleri yapabilmeye gayret etseniz gayet güzel ve sizin açınızdan tatmin edici bir hayatınız olacak, "mutlu" olacaksınız zaten, ne bu mutluluk arayışı?
Hadi yine iyisiniz köftehorlar, akşam akşam oturduğum yerden sizi bu saçma kavramın yarattığı sanki somut bir şey arıyormuşluktan, bu saçma histen kurtardım. Bu kıyağımı da unutmazsınız artık.
