lakin burda yazar kişisi 'eski sevgilinin kokusu'nu tarifleyecektir, baştan uyaralım!
burnuyla yaşayan insanların en büyük sıkıntısıdır ve de kahretsindir. bu öyle bir şeydir ki bir kokuyla geçtiğini zannederken bir anda tüm geçmiş çat diye hatta çattadanak gözünüzün önünde canlanıverir. bu hissiuyat, her şeyin bu kadar pamuk ipliğine bağlı olması durumu sizi korkutur, korkutmalıdır da.
bu öyle bir durumdur ki her zaman gittiğiniz cafenin garsonu da aynı kokuyu kullandığını fark ettiğiniz için önce adamın peşinden gider sonra da 'artık bu parfümü kullanmasanız olur mu? lütfen' bile dersiniz. allah'tan devamli müşterisinizdir de adam sizi manyak sanıp atmak yerine 'neden hanımefendi, çok mu kötü kokuyor?' diye telaşlı bir sesle sorar.. o an siz de yaptığınız şeyin mantıksızlığını fark eder ve kaşlarınızı buruşturarak 'yok.. yani.. şey. parfümüzün bana birini hatırlatıyor da.. yani yoksa yok çok güzel kokuyor da hani..of..püff..'
yaa, öyle işte sevgili okur.
spesifik kokusu olmayan sevgililer bulunmasını salık veriyorum, ben bizzat kendim.
