1)Çocukluğu, öyle anlamsız şeyleri büyütüyor, zamanını öyle çocukça şeylerle harcıyor ki adam olamadan bitiyor gençliği. En fena kısmı da burası aslında. Karşında bir çocuk olduğunda ciddiye alıp bir şey anlatasın, muhatap olasın bile gelmiyor. Ergen bile demiyorum anca çocuk olabiliyorlar. Yaptıkları çoğu şey akranların yaptıklarının kopyası. Özgünlük içeren hiçbir şey yok. Vasat bir sıradanlığa yol açıyor bu zamanı geçmiş çocukluk.
2)Kaynak ve rol model sorunu, türkiye'de insanların örnek alacağı rol modeller ve gerek ekonomik gerek bilgisel kaynakları sağlıklı değil. Bu karakter oluşumu ve insan olmak için gereken gücü elde etme konusunda zorluklar ortaya çıkarıyor. Bak mesela kadınlar rol model olarak hep vücuduyla ön plana çıkanları gördükleri için, kendileri de açıldıkça açılıyorlar. Bu da normalleştikçe istedikleri etkiyi de alamıyorlar. Geçen yazdığım şu entari (#31512038) bunun iz düşümü. Erkeklerde hani kızlar piç erkeği tercih eder denir ya işte o piç erkek profiline sahip olmak için çalışıyorlar. (bkz: marney stinson olmaya çalışan türk) gibi çocuklar türedi hem de sayıları çok. insanlar kendine uyan rol modellerin belli özelliklerini kendi ruhlarında harmanlamak yerine basit kopyalar olma yoluna gidiyor. işin en fena kısmı da kendi ruhunda harmanlayabileceği bilgi kaynakları da az olduğundan bir kısırdöngü içinde 80ler amerikasını tekrarlamaya çalışıyor.
3)Şükürsüzlük, herkes bir adım öndekini görüp mutsuz olma konusunda pek başarılı. Şükretme diye bir şey yok.
