ilkokulda, 23 nisan töreni için koroya seçilmiştim. Koro için de kıyafet gerekiyordu. Masraf çıkmasın diye ben bunu anneme söylemedim.
Törenden bir gün önce Annem sınıf arkadaşlarımdan birinin annesiyle karşılaşmış. Kadın "sb'nin koro kıyafetini nereden aldınız?" Diye sorunca annemin tesadüfen haberi olmuş.
Neden söylemediğimi anlamış tabii.
"Kıyafetsiz ne yapmayı planlıyordun peki?" Diye sormuştu bana. Bir planım yoktu. "Sesim yeter." Diye düşünmüştüm sanırım.
O gece oturdu sabaha kadar babamın eski bir pantalonundan etek, gömleğinden de gömlek dikti bana.
Ertesi gün korodaki en güzel görünümlü çocuk ben olmuştum. Fotoğraflarım da duruyor hala.
Becerikli ve fedakar bir insandır annem. Fakirlik böylelerini yıkamaz.
