Papatyalarımı bıraktım ardımda,
Hayallerimi,umutlarımı,
Bir çocuğun gülümsemesine sakladığım mutluluklarımı...
Şimdi elimdeki sonbahar yağmurları kışın ortasına geciken,
Yağmurun tik tak sesleri,
Aklıma düşen.
Bu tabloda ben neredeyim peki,
Kayıp bir yolcuyu oynar gibi saklanıyorum ağaçlarımın arkasına,
Bulunmayı bekliyorum imkansızlığını bilerek,
Kendi içimde kırk parçayım,
Kendi içimde kırk ruhsuz hayalet,
Kendi içimde kendimle savaşan yorgun bir savaşçı,
Kendi içimde binbir farklı meczup,
Herkesin içindeki hiçkimse.
Bitecek bir gün lakin,
Her şeyin bittiği gibi...
Umutlarımı taşıyacağım gökyüzüne.
Not:Aklıma ne geliyorsa salladım,kusurumuz var ise affola.
