odamdayım. tarif edeyim:
kuzeye bakan tarafta balkon var. hemen balkon kapısının üzerinde tavan rutubetten kararmış. balkonun kapısı tam kapanmıyor. boru değil 1997 yılından beri aynı doğrama. o sene doğdu şimdinin doğurgan hale gelen kadınları. odamın doğu duvarında iki sıra kitaplık var. 6'şar raf yine her birinde. birisinin yarısı mühendislik kitaplarıyla dolu. iki sırasında milliyet gazetesinden aldığımız ansiklopediler var, kıyıp da köşeye koyamadım. kalan rafların hepsi roman, hikaye, şiir falan filan. odanın lambası bu enerji tasarruflu lambalardan değil, bilgiğin sarı lambalardan. 2 tane resim var odada asılı. batıya bakan duvarında biri kendi çektiğim bir istanbul resmi, eminönünden galataya bakıyor. diğerinde abimle küçüklük fotografımız. güney duvarında odaya giriş kapısı ve o duvara dayanmış masam var. ayağımı sürekli üzerine uzattığım için gıcır gıcır ediyor. üzerinde işte şuan bunları yazdığım bir laptop, okuyor olduğum son kitap (ahmet hamdi tanpınar - mahur beste), bir de kalemlikler, demin içtiğim çayın boş bardağı. odadaki halı da yine 1998'den kalma sanırım. bu eve taşındığımızda almıştı bizimkiler iyi hatırlıyorum, babam kızdığında genelde bu halının desenlerini incelerdim. yatağım hemen balkonun olduğu tarafta balkonun sağında pencerenin altında. odamın ışığını kapatınca hemen dışarıda sokak lambası var o aydınlatıyor içeri karanlık olsa da. seviyorum zaten keratanın odama bıraktığı loş ışıklarını. öyle işte.
